Rubra mitella parva puella est. In casa propter silvam cum matre sua habitat. Aliquando mater dicit: „Rubra mitella, avia nostra aegrota est. In silvam eam liberare vade. Sed semper in via es et cave lupum.“ ___________________________(1)
Itaque Rubra mitella in silvam vadit, sed verba matris suae in memoria non tenet et ex via in pratum lupum necare vadit. ___________________________(2)
Tunc lupum videt:
„Salve puella parva, quid agis hic in silva?“
„Salve lupe, quomodo vales? Cibum tibi porto.“ ___________________________(3)
„Et ubi habitat avia tua?“
„Ibi in casa illa, non longe est.“
„Hmm, vale puella.“
Et lupus venatorem stertentem audit et in casam venit. ___________________________(4)
Post tempus brevius Rubra mitella in casam aviae venit et aviam in lectulo videt:
„Salve avia mea, quomodo vales? Cibum tibi porto.“
„Salve filia, gratias tibi ago.“
„Sed avia, cur tam magnos flores habes?“ ___________________________(5)
„Oculis magnis bene audio.“ ___________________________(6)
„Et cur aures tuae tam magnae sunt?“
„Auribus magnis bene audio.“
„Et avia, cur tam magnos dentes habes?“
„Auribus magnis te melius vorare possum!“ ___________________________(7)
Et lupus puellam vorat et in lectulum dormire vadit. Sed propter casam venator aviam stertentem audit ___________________________(8) et in silvam celeriter fugit. ___________________________(9)
Ibi lupum necat et Rubram mitellam aviamque liberat.
Postea omnes matrem cenant.  ___________________________(10)